دامپزشکی

نژاد دوبرمن پينچر در آپولداد در تورينگاي آلمان در حدود سال 1890 منشا گرفته  و اسم خود را هم از شخصي به نام لوئيس دوبرمن گرفته است. دوبرمن ريشه ي نژادي مبهمي دارد ، اما گفته مي شود اين نژاد حاصل تلاقي گريت دين ، ژرمن شپرد ، روت وايلر و پينچر است. همچنين احتمالا يك رابطه ي خوني با بيكرون و گري هاند هم دارد كه با جفت گيري هاي انتخاب شده ، يژگي هاي خوب و مناسبي را كسب كرده است.

دوبرمن سگي است با جثه اي متوسط ، بدني توپر ، عضلاني و قوي و سري دراز كه از نماي جلويي و جانبي شكلي مثلثي دارد. داراي چشم هاي بادامي با عمق متوسط مي باشد كه رنگ قهوه اي از قهوه اي معمولي تا قهوه اي تيره متغير است. لب ها نزديك به فك ها و فك ها كامل  و قوي است. گردن به خوبي عضلاني شده است و به سمت بدن به تدريج عضلاني تر شده است. سينه پهن و عضلات جلويي سينه كاملا مشخص است. ناحيه شكم فرورفته و كمرپهن و عضلاني است. از ويژگي هاي ديگر آن  مي توان به داشتن شامه ي قوي ، زيركي و هوشياري و چالاكي و جنگندگي آن اشاره كرد كه اين ويژگي ها در كل دوبرمن را به يك نژاد با استعداد ، كارآمد و پرطرفدار تبديل كرده است.

در ابتدا دوبرمن به خاطر هوشياري و زيركي و حس بويايي فوق العاده اش به عنوان يك سگ محافظ و نگهبان به كار گرفته شد اما پس از مدتي به عنوان سگ پليس ، سگ جنگي و همچينين سگ شكاري هم استفاده شد.

دوبرمن اگر به خوبي آموزش داده شود نياز به صحبت كردن ندارد و ايما و اشارات را متوجه مي شود و سگي فرمان بردار ، مطيع و نجيب مي باشد كه به خوبي از صاحب خود محافظت مي كند و در هنگام حمله بسيار خطرناك و قدرتمند عمل مي كند و معمولا هم به گردن و قسمت هاي بالايي بدن هجوم مي برد.

دوبرمن هاي نر و ماده در بعضي موارد خصوصيات رفتاري متفاوتي از هم دارند. ماده ها اغلب آرام ، در عين حال حساس و نسبت به بچه هاي خود بسيار مهربان هستند و نسبت به بيگانه ها هم بسيار محتاط و با ملاحظه هستند. نرها بسيار باهوش ، بي پروا و عجول هستند و معمولا مهاجم هستند. دوبرمن سگ هايي با عمر طولاني هستند و سن شان معمولا به پانزده تا بيست سال هم مي رسد.

دوبرمن در چند رنگ مختلف از جمله مشكي ، قرمز مايل به نيلي و قهوه اي روشن ديده مي شود و همچنين همراه  با لكه هاي قرمز قهوه ايكه ممكن است بر روي هر دو چشم ، روي پوزه ها ، جلوي گردن و سينه ، روي پاها و زير دم  وجود داشته باشد. رنگ بيني در دوبرمن ها با رنگ هاي مختلف متفاوت است. از جمله اين كه در سگ هاي مشكي به رنگ سياه خاكي ، در سگ هاي قرمز به رنگ قهوه اي تيره و در سگ هاي به رنگقهوه اي روشن به رنگ قهوه اي برنزه ديده مي شود.

وزن متوسط : ماده ها 70-60 پوند

نرها 80-65 پوند

ارتفاع متوسط : ماده ها 26-24 اينچ

نرها 28-26 اينچ

رنگ بندی                                                 

دو رنگ کلی در این نژاد وجود داره یکی رنگ مشکی و دیگری رنگ رقیق شده . اگر آلل رنگ مشکی را B تعریف کنیم و آلل رنگ رقیق شده را Dتعریف کنیم امکان بوجود آمدن نه ژنوتیپ متفاوت وجود دارد.

(BBDD, BBDd ,BbDD, BbDd, BBdd, Bbdd, bbDD, bbDd, bbdd)

که از این نه ژنوتیپ چهار فنوتیپ یا به عبارتی رنگ بدست می‌یاد که شامل: سیاه ، قرمز ، آبی و حنایی می‌شود. رنگ سنتی یا معمول ترین(رنگ مشکی یا مشکی با لکه‌های قهوه‌ای) رنگ زمانی درست می‌شه که هر دو ژن رنگ و رقیق شدگی حداقل یک آلل غالب داشته باشند. مانند ژنوتیپ‌های زیر:

(BBDD, BBDd, BbDD or BbDd)

رنگ قرمز یا قهوه‌ای زمانی پدید میاد که ژن رنگ سیاه دوتا آلل مغلوب دارد و ژن رقیق شدگی حداقل یک آلل مغلوب داشته باشد. مثل ژنوتیپ‌های زیر:

(bbDD, bbDd)

رنگ آبی و حنایی تحت کنترل ژن رقیق شدگی هستند.در دوبرمن آبی ژن رنگ حداقل داری یک آلل غالب است و ژن رقیق شدگی داری دو آلل مغلوب است مانند:

(BBdd or Bbdd)

رنگ حنایی (ایزابلا) نادرترین رنگ در این نژاد است و زمانی پدید می‌آید که تمامی آلل‌ها مغلوب باشند (bbdd) بنابراین رنگ آبی رقیق شده رنگ سیاه و رنک حنایی رقیق شده رنگ قرمز یا قهوه‌ای است.

در سال ۱۹۷۶ یک دوبرمن ماده سفید متولد شد این حیوان رو با پسرش که سفید بود پیوند زدند و به این ترتیب نسل به نسل درون آمیزی کردند تا پرورش دهنگان توانستند این جهش بوجود آمده را ثابت کنند.

دوبرمن سفید رنگ کرم رنگ به همراه چشمانی به رنگ آبی یخی دارد.

·        رنگ سیاه

·        رنگ قهوهای یا قرمز

·        رنگ آبی

·        رنگ حنایی یا ایزابلا

·        رنگ سفید (داریای صفت آلبینیسم)

دم

دم دوبرمن به طور طبیعی بلند است اما اغلب دم را به وسیله جراحی کوتاه می‌کنند. این عمل قرن هاست که انجام می‌شود و حتی مربوط به قبل از بوجود آمدن دوبرمن به عنوان یک نژاد است.

کوتاه کردن دم به این دلیل است که دم مانع کار حیوان نشود. اما بیشتر نقش زینتی دارد. این مطلب اخیرا جزو بحث بر انگیزترین موضوعات بوده‌است.

در بسیاری از کشورهای اروپایی این کار محدود شده‌است و غیر قانونی است.

گوش‌ها       

 دوبرمن پینچر به طور طبیعی گوش‌های افتاده دارد اما معمولاً گوش‌ها مانند دم تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند تا برای جهت یابی و انجام وظیفه به عنوان سگ گارد آماده باشد. این کار مانند جراحی دم در برخی کشورها غیر قانونی است. جراحی گوش‌ها معمولاً در سن ۷ تا ۹ هفتگی انجام می‌شود. جراحی‌هایی که بعدر از ۱۲ هفتگی انجام می‌شود معمولاً درصد پایینی از موفقیت در ایستاده بودن گوش‌ها دارند. بعضی از پرورش دهنگان ترجیح می‌دهند که این عمل را انجام ندهند به این دلیل که برای حیوان درناک است و بعضی اعتقاد دارند که در جهت یابی و هوشیاری حیوان اختلال ایجاد می‌کند.

خلق و خو

دوبرمن پینچر به منظور درنده خویی و بدون ترس بودن برای محافظت و فرمان برداری از صاحب خود پرورش یافته‌است. این ویژگی‌ها (درنده خویی و بدون ترس بودن) این نژاد را سگ خوبی برای محافظت شخصی ، سگ پلیس و گارد قرار داده اگر چه این خوصیات باعث می‌شود که این نژاد قوانین همنشینی با انسان را خوب فرا نگیرد. 

در دهه‌های اخیر پوشش بدن کوتاه و هوش دوبرمن پینچر این نژاد را سگی مطلوب برای هم خانه شدن با انسان کرده‌است. اگرچه به اشتباه به عنوان سگی درنده معروف شدند ولی در حقیقت بسیار وفادار هستند. آنها به راحتی محافظت و فرمانبرداری از صاحب خود رو یاد می‌گیرند.

شواهدی وجود دارد که دوبرمن پینچر شمال آمریکا آرامتر از نمونه اروپایی آن است و این به دلیل استراتژی تکثیر و پرورش آنها در آمریکای شمال است. به خاطر این اختلاف استراتژی در تکثیر و پرورش نسل‌های متفاوت از دوبرمن دارای ویژگی‌های متفاوت هستند. همچنین گفته شده دوبرمن آمریکای شمالی نجیب تر با وفاتر و باهوش تر است.ماده‌ها در مقایسه با نرها خیلی بیشتر و بهتر با زندگی آپارتمانی عادت میکند. لازم است روزانه انرژی اضافی خود را با بازی و فعالیت تخلیه کنند. رشد تربیتی دوبرمن حتی بعد از دو سالگی نیز ادامه دارد. با این حال لازم است از 10 تا 12 ماهگی اقدام به تربیت فشرده حیوان نمود.

مشکلات سلامتی

به طور میانگین دوبرمن پینچر ۱۰ تا ۱۴ سال عمر می‌کند. بیماری‌های سرطانی در این نژاد به کررات دیده شده. بیماری‌های جدی و معمول این نژاد عبارتنداز: cervical vertebral instability (CVI) prostatic disease dilated cardiomyopathy von Willebrand's disease

بیماری‌های غیر جدی و معمول این نژاد عبارتنداز :

hypothyroidism

  hip dysplasia

مطالعات نشان داده که این نژاد بیشتر از سایر نژادها از بیماری‌های پروستات رنج می‌برد. مانند: عفونتهای باکتریای پروستات ، کیست پروستات ،benign hyperplasiaوprostatic adenocarcinoma عقیم کردن حیوان می‌تواند این بیماری‌ها را کاهش دهد.

Dilated cardiomyopathy بزرگترین عامل مرگ در دوبرمن پینچر است. این بیماری در این نژاد بیش از سایر نژادها دیده می‌شود. بیش از ۴۰ درصد از تشخیص‌های این بیماری مربوط به این نژاد و ۱۳ درصد مربوط به نژاد جرمن شپرد است. این بیماری در اکثر موارد کشنده‌است و در ۵۰ درصد از موارد مرگ ناگهانی و ناشناخته را به همراه دارد.

• نگرانی عمده: سندرم وبلر، کاردیومیوپاتی (نقص در عضله قلب) 
• نگرانی کم اهمیت تر: اختلال در انعقاد خون، جرب دمودکس، استئوسارکوما(تومور بدخیم استخوان)، نارکولپسی، پیچ خوردگی معده، بیماری قلبی مادرزادی 
• گاهی دیده میشود: آلبینیسم
• آزمایشات پیشنهادی: قلب، (لگن)